‘Ik vind het goed dat ik TBS gehad heb…. maar blij dat ik nu vrij ben’

Een interview op afstand, H. in Nijmegen en ondergetekende op de thuiswerkplek in de Kop van Overijssel. We spreken elkaar beeldbellend via ‘Teams’. In deze coronatijd de reguliere manier van werken. We overbruggen een afstand; ook op de inhoud van dit gesprek. H. vertelt honderduit.

H. woont op dit moment in een woonvorm van de RIBW Nijmegen. Hij heeft zijn pijlen gericht op uitstroom en dat zou sneller zijn dan gepland. De bedoeling is om de overstap te maken naar ‘Wonen met perspectief’. ‘Ik ben heel tevreden met mijn huidige huis, maar wil graag een eigen plek, waar ik ook eventueel kan samenwonen met een vriend.’

Voorheen heeft H. zo’n anderhalf jaar gewoond bij Schroeder van der Kolk op het Brinkgreventerrein in Deventer. Daarvoor bij Forence. Dit was nog wonen met een gesloten voordeur en mocht je niet zonder toestemming naar buiten, aldus H. Bij Schroeder was het regiem al meer vrij en had ik geen 24 uurs toezicht. Op beide locaties wonen ongeveer 8 patiënten.

Patiëntenraad

H. vertelt dat hij destijds in Oldekotte in Rekken ook voorzitter was van de Patiëntenraad. Vanuit die hoedanigheid heeft hij meegewerkt aan de oprichting van de organisatie die nu Transfore heet. Zelfs over de inrichting en kleurstelling van het gebouw Forence is meegedacht. Hij kende destijds Tinie Hendriks - de huidige directie van Transfore al.

Toen hij bij Transfore kwam wonen en dit een onderdeel was geworden van de Dimence Groep heeft hij zich ingespannen om een patiëntenraad op te richten. Samen met zijn toenmalige trajectbeleider heeft hij de dialoog gezocht met directie en ondersteuning georganiseerd vanuit het team coach/adviseurs van de Dimence Groep. Die inspanning leidde begin 2018 tot de installatie van de Patiëntenraad Transfore. Met ongeveer vier deelnemers, die redelijk in de anonimiteit wilden blijven, lag het voor de hand dat H. de raad representeerde naar buiten. Hij schuwt het publieke domein niet. H. vertelt dat dit niet altijd zo was: ‘Ik vond het moeilijk om te communiceren met anderen en dit werk heeft bijgedragen aan mijn herstel’. Daarover later meer.

Syndroom

H. is open over dat hij behoort tot de groep van zogenoemde ‘intersexe mensen’. Hij heeft het syndroom van Klinefelter. Dat betekent dat hij een extra X-chromosoom heeft (47XXY). Dit syndroom komt 1 op de 600 jongens voor en is vaak de reden voor onvruchtbaarheid. Ook heeft H. moeite heeft met het herkennen van gezichtsuitdrukkingen en signalen van anderen. Via een serie van Tim Roth, Lie to me heeft hij geleerd wat anderen bedoelen. Ook het herkennen van zijn eigen gevoelens en het uiten daarvan, kostte hem moeite. Omdat in het verleden dit niet is herkend, ontwikkelde hij een laag zelfbeeld. ‘Zoals ik me nu kan uiten in dit gesprek met jou, had ik tien jaar geleden niet gedacht. De behandeling heeft mij enorm geholpen.’

Ik vind het goed dat ik TBS heb gehad.  Zonder deze behandeling was ik nooit zover gekomen. Alleen het duurt wel lang en zou er een einde inzicht moeten zijn waar je naar toe kan werken. Voorwaarde is natuurlijk wel dat je je daarvoor inzet. Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat tbs niet goed voor me was. Fijn dat het nu klaar is en ik overal van af ben. Ik ben weer een vrij man.

Resultaten

Als voorzitter van de Patiëntenraad Transfore hebben we afgelopen tijd mooie uitdagingen onder de loep genomen. Zo hebben we geconstateerd dat de wifiverbindingen binnen Transfore niet goed zijn. Inmiddels is er verbetering in gekomen, maar met de laatste vergadering met een lid van de Raad van Toezicht was de verbinding met Veldzicht nog niet goed.

We spraken ook over het gebrek aan perspectief in de behandeling die aangeboden wordt als het gaat om het vertrek van Transfore naar de burgermaatschappij. Er is behoefte aan meer voorbereiding daarop. Gelukkig hebben we kunnen deelnemen aan een werkgroep die zich hier speciaal op heeft gericht. We hebben verrassende resultaten in beeld gebracht, om niet in het grote ‘zwarte gat’ te vallen. Er is meer aandacht voor het verkrijgen van een huisarts, een tandarts, een woning, een uitkering etc. Inmiddels is er een checklist ontwikkeld, zodat de patiënt zelf al kan beoordelen of de voorbereiding op orde is.

Motivatie

Het opkomen voor patiënten die minder mondig zijn, is voor mij een belangrijke bron van motivatie. We hebben georganiseerd dat we een goede band hebben met directie en medewerkers. Samen met hen hebben we een boel bereikt. Soms wel wat met persoonlijk belang, maar eigenlijk ook altijd voor alle andere patiënten.

De Patiëntenraad doet ook een appél op me: ik moet op zoek naar oplossingen voor problemen; realistische antwoorden. Verder vangen we signalen op door locaties te bezoeken en navraag te doen. Ik moet me presenteren, goed voor de dag komen om maar zo te zeggen. En alle informatie die er op ons afkomt ordenen en verwerken in de agenda van onze vergadering. Maar bovenal een goede gesprekspartner zijn voor ons netwerk. Het heeft gemaakt dat ik als mens ben gegroeid. De Patiëntenraad is één grote leerschool.

Toekomst

We hebben nog mooie uitdagingen, aldus H. ‘Er uithalen wat erin zit’. Het is goed dat we onze ideeën uitdragen. Zo willen we dat patiënten op een prettige manier kunnen stoppen met roken, nu we weten dat alle zorginstelling van de Dimence Groep rookvrij worden in 2023. Dus willen we dat er ondersteuning aan patiënten wordt gegeven.

Dat geldt ook voor het goed uitvoeren van het coronabeleid. Binnen alle omstandigheden moeten er mogelijkheden zijn voor therapie en verlof; aandacht voor een goed leefklimaat.

Ik vind het ook belangrijk dat Transfore goed bekend staat. Niet, als er een nieuwe woonplek wordt ontwikkeld, dat de buurt weer in opstand komt. In dit verband hebben we in het verleden een rol vervuld bij de Transfore ‘Draait door Universiteit’. We hebben daar gesproken met journalisten en andere mensen om de beeldvorming rond Transfore te beïnvloeden. Als mensen zouden weten dat de recidive veel minder is in vergelijking met oud-gedetineerden….

Als patiëntenraad waren we ook betrokken bij het Forensisch Festival, dat jaarlijks plaatsvindt. Ook dit jaar hadden we willen aansluiten, maar helaas ging het niet door. Mogelijk dat het in mei alsnog gebeurt, net als het festival in Deventer in maart. We kijken er naar uit.

Onze grootste uitdaging nu is het vinden van meer leden voor de Patiëntenraad. Daarom gaan we dit jaar op locatiebezoek bij onze woonvormen en bij de Tender. Genoeg te doen!